Σε, βραδινή, βόλτα στο κέντρο της πόλης, η οποία σιγά σιγά φοράει τα γιορτινά της, και που ακόμα κι ο
«παγωμένος» αέρας κουβαλάει μυρωδιά Χριστουγέννων, κάπου στα μέσα της Λεωφόρου Καλοκαιρινού, συνάντησα ένα άτομο σαν αυτά που προσπερνάμε, οι περισσότεροι, καθημερινά, αποστρέφοντας το βλέμμα είτε από απαξίωση είτε από αδιαφορία…
-εγώ πάλι νομίζω ότι αυτό συμβαίνει επειδή δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε την αλήθεια ορισμένων ανθρώπων που απλά τους θεωρούμε περιθωριακούς, επειδή έτσι μας έχουν μάθει ή μας βολεύει-
Εκείνος ο άνθρωπος με πλησίασε, διστακτικά, ζητώντας μου χρήματα, επαιτεία δηλαδή … κάτι συνηθισμένο θα έλεγε κάποιος … συζήτησα για λίγο μαζί του και περπατήσαμε μερικά μέτρα. Ο ίδιος ακολουθούσε και έδειχνε να ανταποκρίνεται στη κουβέντα μας ... λες επειδή πίστευε ότι θα του έδινα χρήματα στο τέλος του δρόμου, λες επειδή δεν είχε κάθε μέρα την ευκαιρία να του ανοίγει διάλογο ένας περαστικός, ακόμα δε κατάλαβα…
Πως σε λένε;
Το όνομα μου είναι Γ…
Τι ηλικία έχεις Γ…..;
28 και κάτι ψιλά
Είσαι παντρεμένος;
Μπα, είμαι μικρός ακόμα αλλά και πάλι ποια θα δεχτεί να με παντρευτεί!
Γιατί το λες αυτό;
Άσε φίλε, έχω μπλεξίματα, μη το ψάχνεις.
Τι μπλεξίματα, θα ήθελες να μου μιλήσεις;
Άσε, μη σε ζαλίζω με τα δικά μου.
Δε με ζαλίζεις καθόλου.
Ε, λοιπόν θα σου πω αφού δεν έχεις πρόβλημα. Πάνε τέσσερα χρόνια τώρα που έχω πέσει στα βαριά και άστα να πάνε.
Όταν λες βαριά, τι εννοείς;
Τη πρέζα ρε φίλε, που ζεις! Έχω φάει μεγάλη ήττα μ’ αυτό το θέμα…
Είσαι χρήστης ναρκωτικών δηλαδή;
Ναι, γι’ αυτό με βλέπεις και γυρνάω στους δρόμους, μήπως καταφέρω να βγάλω κανένα ευρουδάκι να το ακουμπήσω στη κυρία
Σε ποια κυρία αναφέρεσαι, σε φίλη σου;
Χαχα, τη πρέζα έχω ονομάσει έτσι, γιατί μοιάζει με μια μεγάλη κυρία που έχει τη δύναμη να σου κάνει όλα τα χατίρια, αρκεί βέβαια να έχεις το χρήμα να την εξασφαλίσεις.
Πως κι έμπλεξες μ’ αυτά τα θέματα;
Πριν τέσσερα χρόνια όπως σου είπα έπεσα στα σκληρά, νωρίτερα όμως όταν ήμουν αρκετά μικρότερος έκανα φούντα ή χόρτο όπως το λέτε εσείς οι μορφωμένοι.
Τη πρώτη φορά που κάπνισες χασίς, το έκανες από περιέργεια όπως λένε πολλοί;
Αυτά για περιέργεια, για κακές παρέες και άλλα τέτοια είναι μα…….ες. Είναι δικαιολογίες που χρησιμοποιούμε οι περισσότεροι που έχουμε τέτοια μπλεξίματα για να κοροϊδεύουμε τους γύρω μας αλλά και τον εαυτό μας. Αν δεν θέλεις, δε σε βάζουν με το ζόρι.
Η δική σου επαφή με τις ουσίες πώς έγινε; Φαίνεσαι ξύπνιο παιδί!
Στη πρέζα βρήκα διέξοδο από διάφορα προβλήματα. Στην αρχή ήταν καλά και με βοηθούσε να ξεφύγω από όλα τα στραβά, όλα αυτά που με στεναχωρούσαν αλλά τελικά έκανα λάθος και αργότερα εγκλωβίστηκα σε μια φυλακή χωρίς πόρτα διαφυγής. Όλοι έχουν τη δική τους ιστορία που τους οδήγησε στο δρόμο των ναρκωτικών…
Η δική σου ιστορία ποια είναι;
Θα σου πω … είχαμε πολλά προβλήματα στο σπίτι, ο γέρος μου τσακωνόταν συνέχεια με τη μάνα μου, για το παραμικρό, από παλιά. Εμείς κρυβόμασταν με τη μικρότερη αδερφή μου κάτω από το τραπέζι συνήθως. Θυμάμαι μάλιστα ότι της έκλεινα τ’ αυτιά για να μην ακούει αυτά που έσουρε στη καημένη τη μάνα μου, το τι είχε τραβήξει η μάνα μου δε περιγράφεται.
Και ο πατέρας σου έμενε μόνο στις βρισιές ή σήκωνε και χέρι καμιά φορά;
Όχι, βαρούσε κιόλας και άσχημα. Η μάνα μου δεν αντιδρούσε γιατί φοβόταν και έτσι τα δεχόταν αναγκαστικά. Προσπαθούσε να μας προστατέψει κιόλας πολλές φορές.
Τι εννοείς να σας προστατέψει;
Ξεσπούσε τα νεύρα του και σε μας πολλές φορές και η μάνα μου έμπαινε μπροστά και τις έτρωγε αυτή. Τη φώναζε π…..α και άλλα πολλά μπ…κια επειδή δεν τον άφηνε να μας δείρει.
Για ποιους λόγους είχε ο πατέρας σου τη συμπεριφορά που περιγράφεις; Τι πιστεύεις;
Δε ξέρω να σου πω την αλήθεια, έπινε καμιά φορά μπύρες με τους φίλους του έξω αλλά τόση αγριότητα να του την έκανε το ποτό δε πιστεύω πάλι. Τη μάνα μου την έβριζε επειδή μπορεί να μην του άρεσε το φαί κάποιες φορές, εμάς επειδή έπρεπε, όπως έλεγε, να μάθουμε να είμαστε ήσυχοι. Κάναμε φασαρία όταν παίζαμε με την αδερφή μου και τον ενοχλούσαμε όταν ήθελε να κοιμηθεί … βλέπεις το σπίτι δεν είχε και πολλά δωμάτια για να πάμε αλλού..
Πόσα χρόνια μικρότερη η αδερφή σου; Πως τη λένε;
Ε…. τη λένε την αδερφή μου. Έξι χρόνια μικρότερη.
Της έχεις αδυναμία;
Ναι, πολύ μεγάλη.
Αυτή που βρίσκεται τώρα;
Γνώρισε ένα παιδί και έφυγαν μαζί για τη Γερμανία. Έπιασαν δουλειά εκεί και περνάνε καλά..
Και στο σπίτι τώρα, πως είναι η κατάσταση;
Δε μπορώ να πω, ο γέρος μου έχει σταματήσει να δέρνει, πλέον, γιατί έφυγε κάνα δυο φορές η μάνα μου και πήγε στο σπίτι της θείας μου, και μάλλον φοβήθηκε μην τον αφήσει τελείως. Του τα έψαλλε και άνδρας της θείας μου και περιορίστηκε λιγάκι. Μου δίνει πότε – πότε και λίγα χρήματα, από τα μεροκάματα που κάνει, για να περάσω.
Νωρίτερα ανέφερες ότι όλοι έχουν τη δική τους ιστορία που τους οδήγησε στο δρόμο των ουσιών και ότι βρήκες διέξοδο στη πρέζα για να ξεφύγεις από τα προβλήματα σου. Από τα λεγόμενα σου καταλαβαίνω ότι θεωρείς πως κύρια ευθύνη για να ξεκινήσεις τη χρήση ήταν οι τσακωμοί και η βίαιη συμπεριφορά του πατέρα σου και αυτά που βίωνες στο σπίτι.
Ναι, έτσι είναι. Με επηρέασαν πολύ όλα αυτά που έζησα, άφησα τον εαυτό μου, πήγα μέχρι τη πρώτη τάξη σ’ ένα τεχνικό σχολείο αλλά δεν είχα διάθεση να συνεχίσω. Εγώ ήθελα να ξεφύγω από αυτά που σου περιέγραψα ... άλλοι μπορεί να θέλουν να ξεφύγουν από άλλα … δεν ισχύουν, όμως, αυτά που διαδίδουν μερικοί ότι τα παιδιά διαλυμένων οικογενειών πέφτουν στα ναρκωτικά. Εγώ ξέρω άτομα που κάνουν χρήση και είναι από πολύ καλές οικογένειες και οι δικοί τους τα έχουν χοντρά … αλλά όπως σου είπα ο καθένας θέλει να ξεφύγει από κάτι και βλέπει τα ναρκωτικά σαν σανίδα σωτηρίας.
Κάποια στιγμή όμως χαρακτήρισες σαν φυλακή τη χρήση και μάλιστα χωρίς πόρτα διαφυγής.
Αλήθεια είναι, όταν δεν έχω βρει τα χρήματα για να πάρω τη δόση μου και περνάνε οι ώρες, τότε νιώθω φρικτούς πόνους σε όλο μου το σώμα και νομίζω ότι η καρδιά μου θα πεταχτεί έξω ... σπαράζω, δαγκώνω το σεντόνι στο κρεβάτι και προσπαθώ να μην ακούγονται τα ουρλιαχτά μου αλλά μάταια. Ο ιδρώτας κυλάει από πάνω μου λες και βρίσκομαι μέσα σε φούρνο .. πραγματικά εκείνη τη στιγμή αισθάνομαι ότι θα πεθάνω.
Μα αλήθεια, αξίζει να το περνάς όλο αυτό; Έχεις σκεφτεί να απευθυνθείς σε ειδικούς ώστε να το αντιμετωπίσεις; Υπάρχουν ειδικά κέντρα που μπορείς να ζητήσεις βοήθεια.
Ξέρω πολύ καλά ότι δεν αξίζει τόση ταλαιπωρία για το τίποτα. Αν παλιότερα ήξερα ότι αντί να βρω διέξοδο στα προβλήματα μου, θα μου δημιουργούσε χειρότερα δεν θα το ξεκινούσα. Αλήθεια, μετανιώνω την ώρα και τη στιγμή που μπήκα σ’ αυτό το λούκι.
Κάποια άτομα που γνωρίζω, βρήκαν το κουράγιο να το αντιμετωπίσουν και συγκεκριμένα ένα φιλαράκι με συμβουλεύει να πάω σ’ αυτά τα κέντρα που ασχολούνται με άτομα σαν εμένα και το σκέφτομαι σοβαρά … για να καταφέρω να σωθώ.
Στο τέλος της συζήτησης, ο νεαρός αυτός συμφώνησε όσα είπαμε, να δημοσιοποιηθούνπροκειμένου να λειτουργήσουν αποτρεπτικά για άλλους νέους και οικογένειες (κάτι που γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και σεβασμό στη προσωπικότητα του ατόμου).
Αν γίνει εφικτό, λοιπόν, μέσα από τη συζήτηση που εξελίχθηκε (εκείνο το κρύο βράδυ της Κυριακής), έστω κι ένας νέος να απομακρυνθεί από τον «αργό θάνατο» όπως πολύ σωστά έχουν ονομάσει τη χρήση ναρκωτικών ή ακόμα αν βοηθηθούν, έστω και, κάποιοι γονείς να κατανοήσουν θέματα σχετικά με συμπεριφορές που έχουν προς τα παιδιά τους αλλά και μεταξύ τους, τότε πραγματικά θα μιλάμε για μεγάλη επιτυχία … επιτυχία η οποία θ’ ανήκει, αποκλειστικά, σ’ εκείνον τον άγνωστο της Λεωφόρου Καλοκαιρινού, που απλά του δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσει για τη δική του προσωπική ιστορία … τη δική του αλήθεια!
Ψάχνεις τις μεγαλύτερες αποδόσεις στο διαδίκτυο;; Δες εδώ>> και εδώ>>
«παγωμένος» αέρας κουβαλάει μυρωδιά Χριστουγέννων, κάπου στα μέσα της Λεωφόρου Καλοκαιρινού, συνάντησα ένα άτομο σαν αυτά που προσπερνάμε, οι περισσότεροι, καθημερινά, αποστρέφοντας το βλέμμα είτε από απαξίωση είτε από αδιαφορία…
-εγώ πάλι νομίζω ότι αυτό συμβαίνει επειδή δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε την αλήθεια ορισμένων ανθρώπων που απλά τους θεωρούμε περιθωριακούς, επειδή έτσι μας έχουν μάθει ή μας βολεύει-
Εκείνος ο άνθρωπος με πλησίασε, διστακτικά, ζητώντας μου χρήματα, επαιτεία δηλαδή … κάτι συνηθισμένο θα έλεγε κάποιος … συζήτησα για λίγο μαζί του και περπατήσαμε μερικά μέτρα. Ο ίδιος ακολουθούσε και έδειχνε να ανταποκρίνεται στη κουβέντα μας ... λες επειδή πίστευε ότι θα του έδινα χρήματα στο τέλος του δρόμου, λες επειδή δεν είχε κάθε μέρα την ευκαιρία να του ανοίγει διάλογο ένας περαστικός, ακόμα δε κατάλαβα…
Πως σε λένε;
Το όνομα μου είναι Γ…
Τι ηλικία έχεις Γ…..;
28 και κάτι ψιλά
Είσαι παντρεμένος;
Μπα, είμαι μικρός ακόμα αλλά και πάλι ποια θα δεχτεί να με παντρευτεί!
Γιατί το λες αυτό;
Άσε φίλε, έχω μπλεξίματα, μη το ψάχνεις.
Τι μπλεξίματα, θα ήθελες να μου μιλήσεις;
Άσε, μη σε ζαλίζω με τα δικά μου.
Δε με ζαλίζεις καθόλου.
Ε, λοιπόν θα σου πω αφού δεν έχεις πρόβλημα. Πάνε τέσσερα χρόνια τώρα που έχω πέσει στα βαριά και άστα να πάνε.
Όταν λες βαριά, τι εννοείς;
Τη πρέζα ρε φίλε, που ζεις! Έχω φάει μεγάλη ήττα μ’ αυτό το θέμα…
Είσαι χρήστης ναρκωτικών δηλαδή;
Ναι, γι’ αυτό με βλέπεις και γυρνάω στους δρόμους, μήπως καταφέρω να βγάλω κανένα ευρουδάκι να το ακουμπήσω στη κυρία
Σε ποια κυρία αναφέρεσαι, σε φίλη σου;
Χαχα, τη πρέζα έχω ονομάσει έτσι, γιατί μοιάζει με μια μεγάλη κυρία που έχει τη δύναμη να σου κάνει όλα τα χατίρια, αρκεί βέβαια να έχεις το χρήμα να την εξασφαλίσεις.
Πως κι έμπλεξες μ’ αυτά τα θέματα;
Πριν τέσσερα χρόνια όπως σου είπα έπεσα στα σκληρά, νωρίτερα όμως όταν ήμουν αρκετά μικρότερος έκανα φούντα ή χόρτο όπως το λέτε εσείς οι μορφωμένοι.
Τη πρώτη φορά που κάπνισες χασίς, το έκανες από περιέργεια όπως λένε πολλοί;
Αυτά για περιέργεια, για κακές παρέες και άλλα τέτοια είναι μα…….ες. Είναι δικαιολογίες που χρησιμοποιούμε οι περισσότεροι που έχουμε τέτοια μπλεξίματα για να κοροϊδεύουμε τους γύρω μας αλλά και τον εαυτό μας. Αν δεν θέλεις, δε σε βάζουν με το ζόρι.
Η δική σου επαφή με τις ουσίες πώς έγινε; Φαίνεσαι ξύπνιο παιδί!
Στη πρέζα βρήκα διέξοδο από διάφορα προβλήματα. Στην αρχή ήταν καλά και με βοηθούσε να ξεφύγω από όλα τα στραβά, όλα αυτά που με στεναχωρούσαν αλλά τελικά έκανα λάθος και αργότερα εγκλωβίστηκα σε μια φυλακή χωρίς πόρτα διαφυγής. Όλοι έχουν τη δική τους ιστορία που τους οδήγησε στο δρόμο των ναρκωτικών…
Η δική σου ιστορία ποια είναι;
Θα σου πω … είχαμε πολλά προβλήματα στο σπίτι, ο γέρος μου τσακωνόταν συνέχεια με τη μάνα μου, για το παραμικρό, από παλιά. Εμείς κρυβόμασταν με τη μικρότερη αδερφή μου κάτω από το τραπέζι συνήθως. Θυμάμαι μάλιστα ότι της έκλεινα τ’ αυτιά για να μην ακούει αυτά που έσουρε στη καημένη τη μάνα μου, το τι είχε τραβήξει η μάνα μου δε περιγράφεται.
Και ο πατέρας σου έμενε μόνο στις βρισιές ή σήκωνε και χέρι καμιά φορά;
Όχι, βαρούσε κιόλας και άσχημα. Η μάνα μου δεν αντιδρούσε γιατί φοβόταν και έτσι τα δεχόταν αναγκαστικά. Προσπαθούσε να μας προστατέψει κιόλας πολλές φορές.
Τι εννοείς να σας προστατέψει;
Ξεσπούσε τα νεύρα του και σε μας πολλές φορές και η μάνα μου έμπαινε μπροστά και τις έτρωγε αυτή. Τη φώναζε π…..α και άλλα πολλά μπ…κια επειδή δεν τον άφηνε να μας δείρει.
Για ποιους λόγους είχε ο πατέρας σου τη συμπεριφορά που περιγράφεις; Τι πιστεύεις;
Δε ξέρω να σου πω την αλήθεια, έπινε καμιά φορά μπύρες με τους φίλους του έξω αλλά τόση αγριότητα να του την έκανε το ποτό δε πιστεύω πάλι. Τη μάνα μου την έβριζε επειδή μπορεί να μην του άρεσε το φαί κάποιες φορές, εμάς επειδή έπρεπε, όπως έλεγε, να μάθουμε να είμαστε ήσυχοι. Κάναμε φασαρία όταν παίζαμε με την αδερφή μου και τον ενοχλούσαμε όταν ήθελε να κοιμηθεί … βλέπεις το σπίτι δεν είχε και πολλά δωμάτια για να πάμε αλλού..
Πόσα χρόνια μικρότερη η αδερφή σου; Πως τη λένε;
Ε…. τη λένε την αδερφή μου. Έξι χρόνια μικρότερη.
Της έχεις αδυναμία;
Ναι, πολύ μεγάλη.
Αυτή που βρίσκεται τώρα;
Γνώρισε ένα παιδί και έφυγαν μαζί για τη Γερμανία. Έπιασαν δουλειά εκεί και περνάνε καλά..
Και στο σπίτι τώρα, πως είναι η κατάσταση;
Δε μπορώ να πω, ο γέρος μου έχει σταματήσει να δέρνει, πλέον, γιατί έφυγε κάνα δυο φορές η μάνα μου και πήγε στο σπίτι της θείας μου, και μάλλον φοβήθηκε μην τον αφήσει τελείως. Του τα έψαλλε και άνδρας της θείας μου και περιορίστηκε λιγάκι. Μου δίνει πότε – πότε και λίγα χρήματα, από τα μεροκάματα που κάνει, για να περάσω.
Νωρίτερα ανέφερες ότι όλοι έχουν τη δική τους ιστορία που τους οδήγησε στο δρόμο των ουσιών και ότι βρήκες διέξοδο στη πρέζα για να ξεφύγεις από τα προβλήματα σου. Από τα λεγόμενα σου καταλαβαίνω ότι θεωρείς πως κύρια ευθύνη για να ξεκινήσεις τη χρήση ήταν οι τσακωμοί και η βίαιη συμπεριφορά του πατέρα σου και αυτά που βίωνες στο σπίτι.
Ναι, έτσι είναι. Με επηρέασαν πολύ όλα αυτά που έζησα, άφησα τον εαυτό μου, πήγα μέχρι τη πρώτη τάξη σ’ ένα τεχνικό σχολείο αλλά δεν είχα διάθεση να συνεχίσω. Εγώ ήθελα να ξεφύγω από αυτά που σου περιέγραψα ... άλλοι μπορεί να θέλουν να ξεφύγουν από άλλα … δεν ισχύουν, όμως, αυτά που διαδίδουν μερικοί ότι τα παιδιά διαλυμένων οικογενειών πέφτουν στα ναρκωτικά. Εγώ ξέρω άτομα που κάνουν χρήση και είναι από πολύ καλές οικογένειες και οι δικοί τους τα έχουν χοντρά … αλλά όπως σου είπα ο καθένας θέλει να ξεφύγει από κάτι και βλέπει τα ναρκωτικά σαν σανίδα σωτηρίας.
Κάποια στιγμή όμως χαρακτήρισες σαν φυλακή τη χρήση και μάλιστα χωρίς πόρτα διαφυγής.
Αλήθεια είναι, όταν δεν έχω βρει τα χρήματα για να πάρω τη δόση μου και περνάνε οι ώρες, τότε νιώθω φρικτούς πόνους σε όλο μου το σώμα και νομίζω ότι η καρδιά μου θα πεταχτεί έξω ... σπαράζω, δαγκώνω το σεντόνι στο κρεβάτι και προσπαθώ να μην ακούγονται τα ουρλιαχτά μου αλλά μάταια. Ο ιδρώτας κυλάει από πάνω μου λες και βρίσκομαι μέσα σε φούρνο .. πραγματικά εκείνη τη στιγμή αισθάνομαι ότι θα πεθάνω.
Μα αλήθεια, αξίζει να το περνάς όλο αυτό; Έχεις σκεφτεί να απευθυνθείς σε ειδικούς ώστε να το αντιμετωπίσεις; Υπάρχουν ειδικά κέντρα που μπορείς να ζητήσεις βοήθεια.
Ξέρω πολύ καλά ότι δεν αξίζει τόση ταλαιπωρία για το τίποτα. Αν παλιότερα ήξερα ότι αντί να βρω διέξοδο στα προβλήματα μου, θα μου δημιουργούσε χειρότερα δεν θα το ξεκινούσα. Αλήθεια, μετανιώνω την ώρα και τη στιγμή που μπήκα σ’ αυτό το λούκι.
Κάποια άτομα που γνωρίζω, βρήκαν το κουράγιο να το αντιμετωπίσουν και συγκεκριμένα ένα φιλαράκι με συμβουλεύει να πάω σ’ αυτά τα κέντρα που ασχολούνται με άτομα σαν εμένα και το σκέφτομαι σοβαρά … για να καταφέρω να σωθώ.
Στο τέλος της συζήτησης, ο νεαρός αυτός συμφώνησε όσα είπαμε, να δημοσιοποιηθούνπροκειμένου να λειτουργήσουν αποτρεπτικά για άλλους νέους και οικογένειες (κάτι που γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και σεβασμό στη προσωπικότητα του ατόμου).
Αν γίνει εφικτό, λοιπόν, μέσα από τη συζήτηση που εξελίχθηκε (εκείνο το κρύο βράδυ της Κυριακής), έστω κι ένας νέος να απομακρυνθεί από τον «αργό θάνατο» όπως πολύ σωστά έχουν ονομάσει τη χρήση ναρκωτικών ή ακόμα αν βοηθηθούν, έστω και, κάποιοι γονείς να κατανοήσουν θέματα σχετικά με συμπεριφορές που έχουν προς τα παιδιά τους αλλά και μεταξύ τους, τότε πραγματικά θα μιλάμε για μεγάλη επιτυχία … επιτυχία η οποία θ’ ανήκει, αποκλειστικά, σ’ εκείνον τον άγνωστο της Λεωφόρου Καλοκαιρινού, που απλά του δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσει για τη δική του προσωπική ιστορία … τη δική του αλήθεια!
Ψάχνεις τις μεγαλύτερες αποδόσεις στο διαδίκτυο;; Δες εδώ>> και εδώ>>
