Εκείνη Γερμανίδα και εκείνος Γάλλος. Εκείνη δεξιά και εκείνος σοσιαλιστής. Εκείνη στο ζενίθ της πολιτικής της σταδιοδρομίας και εκείνος κοντά στο δημοσκοπικό του ναδίρ.Εκείνη στο τιμόνι μιας οικονομίας που ανθεί, και εκείνος στην κεφαλή μιας οικονομίας που παραπαίει. Εκείνη σε θέση ισχύος και εκείνος σε στάση άμυνας. Δεδομένων των παραπάνω, οι δυο τους εάν ήταν ζευγάρι θα ήταν σίγουρα αταίριαστο. Ενδεχομένως γι' αυτό και να μην είναι. Ο λόγος για τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ και τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ οι οποίοι, δυστυχώς για την Ευρώπη, καταφέρνουν να συνυπάρχουν αρμονικά μόνο στις «σκηνοθετημένες» σελίδες των περιοδικών.
Η γαλλική εφημερίδα Le Monde και η γερμανική Die Zeit κατάφεραν αυτό που δεν έχουν καταφέρει Γαλλία και Γερμανία τα τελευταία τρία χρόνια, από τότε που ξέσπασε η ευρωπαϊκή κρίση χρέους το 2010 και μετά: δηλαδή να έρθουν πιο κοντά και να συνεργαστούν σε ένα κοινό έργο το οποίο μάλιστα αναδεικνύει διάφορες πτυχές της γαλλογερμανικής φιλίας. Οι δυο εφημερίδες, αμφότερες κεντροαριστερού προσανατολισμού, αποφάσισαν να αδράξουν την ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 ετών γαλλογερμανικής φιλίας (ήταν Ιανουάριος του 1963 όταν οι πρώην εχθροί Κόνραντ Αντενάουερ και Σαρλ ντε Γκολ συμφιλιώθηκαν υπογράφοντας τη Συνθήκη των Ηλυσίων) και να στήσουν από κοινού ένα επετειακό περιοδικό το οποίο κυκλοφορεί με το ίδιο περιεχόμενο στη Γερμανία σήμερα και στη Γαλλία αύριο.
Στο εξώφυλλο της γαλλικής έκδοσης βλέπουμε τους Ολάντ και Μέρκελ αγκαλιά να τρώνε γαλλικά κρουασάν και γερμανικά πρέτσελ υπό τον μισογερμανικό-μισογαλλικό τίτλο «Σε αγαπώ... εγώ όχι πια» (παράφραση του γαλλικού τραγουδιού «Je t'aime? moi non plus» που έχει τραγουδήσει μεταξύ άλλων και η Μπριζίτ Μπαρντό).
Στο τραπεζάκι μπροστά τους υπάρχει και ένα κινητό τηλέφωνο που κολυμπάει σε ένα ποτήρι νερό (σαφής μπηχτή για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων). Στο αντίστοιχο γερμανικό πρωτοσέλιδο βλέπουμε τους δύο ηγέτες να πίνουν γαλλική σαμπάνια μπροστά από ένα τζάκι, ενώ παράλληλα διερωτώνται «εάν αυτό που ζουν είναι αγάπη;».
Πρόκειται φυσικά για σωσίες των δύο πολιτικών, οι οποίοι επιστρατεύθηκαν από τη βραβευμένη Βρετανίδα φωτογράφο Αλισον Τζάκσον προκειμένου να πρωταγωνιστήσουν σε έναν «γάμο από συνοικέσιο» όπως χαρακτηρίζει η Monde τη σχέση Ολάντ - Μέρκελ.
Ενάμιση χρόνο μετά την αλλαγή της σκυτάλης στην προεδρία της Γαλλίας και στον απόηχο της πρόσφατης επανεκλογής Μέρκελ στην καγκελαρία, είναι σαφές πως οι δύο πυλώνες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης απέχουν πολύ από το βρουν κοινό βηματισμό στον δρόμο προς την τραπεζική ένωση και την ομοσπονδιοποίηση της ΕΕ.
Αντιθέτως μάλιστα, πολλοί υποστηρίζουν πως η σχέση των Ολάντ - Μέρκελ είναι σήμερα χειρότερη από αυτές των Μιτεράν - Κολ και Ντ' Εστέν - Σμιτ στο παρελθόν. Το κοινό ευρωπαϊκό συμφέρον βέβαια θα τους ήθελε μαζί, να δίνουν τη μάχη για τη θωράκιση της ευρωζώνης συγκροτώντας αρραγές μέτωπο, με τον έναν να συμπληρώνει τον άλλο (εν προκειμένω με το γαλλικό αίτημα για ανάπτυξη να λειτουργεί ως αντίβαρο στις γερμανικές εμμονές περί λιτότητας).
Εάν κοιτάξει κανείς ωστόσο πέρα από τον προβληματικό γάμο των ηγετών των δύο ισχυρότερων οικονομιών της Γηραιάς Ηπείρου, βρίσκει και κοινά σημεία. Για παράδειγμα, οι Monde και Zeit αφιερώνουν σελίδες σε γαλλογερμανικά ζευγάρια με πραγματικά επιτυχημένες σχέσεις καθώς και στα γαλλογερμανικά κλισέ, ενώ δεν μένει ασχολίαστο και το μέγα ερώτημα «ποια λουκάνικα είναι πιο νόστιμα; τα γαλλικά ή τα γερμανικά;».
ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ STATUS ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΓΙΑ
iPhone/iPad ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟ ΕΔΩ ANDROID ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟ ΕΔΩ
http://www.madata.gr
