.jpg)
Είναι απορία πολλών Αθηναίων πού πάνε κάποιοι "γέροι" και "γριές"που παίρνουν τα λεωφορεία και ξεκινούν να "ταξιδέψουν" στη μεγάλη πόλη με προορισμό και σκοπό άγνωστους στους πρώτους. Θυμάμαι που επί χρόνια, φεύγοντας για το γραφείο γύρω στις 12 το μεσημέρι, έβλεπα σχεδόν καθημερινά μια γριούλα να μπαίνει στο λεωφορείο και να κατεβαίνει, όπως κι εγώ, στο κέντρο. Εκεί οι δρόμοι μας χώριζαν, καθώς εγώ δούλευα στο κέντρο και δεν έβλεπα αν μετά η γριούλα πήγαινε κάπου με τα πόδια ή επιβιβαζόταν σε άλλο μέσο, ούτε βέβαια την ακολούθησα ποτέ για να ξεδιαλύνω το "μυστήριο". Και πάλι, σχεδόν καθημερινά, το βράδυ που έφευγα από το γραφείο, την ξαναέβλεπα, να περιμένει υπομονετικά το λεωφορείο... Είχε δηλαδή μείνει μακριά από το σπίτι της τουλάχιστον 8 ώρες. Μπορεί να την έσπρωχνε κάποια "πεζή" ανάγκη να κάνει συχνά αυτό το δρομολόγιο, ωστόσο εμένα μου άρεσε να φαντάζομαι πως πήγαινε να παρακολουθήσει κάποια ειδικά προγράμματα για ηλικιωμένους, είτε του Δήμου, είτε κάποιου άλλου φορέα, πως πήγαινε να βρει συνομηλίκους της, να μάθει πράγματα, να μιλήσει, να ψυχαγωγηθεί.
Στην Ελλάδα η μέριμνα για τους ηλικιωμένους δεν ήταν ποτέ επαρκής, πόσω μάλλον υπό τις παρούσες συνθήκες. Αν υπάρχει ένα μέρος-πρότυπο για τον νέο που μπορεί να κρύβει μέσα του ένας ηλικιωμένος, τότε αυτό είναι σίγουρα το Sun City, μια πόλη-κοινότητα συνταξιούχων στην Αριζόνα, όπου ώριμες κυρίες κάνουν ακροβατικά νούμερα ως μαζορέτες και ηλικιωμένοι κύριοι παίζουν τέννις και επιδίδονται σε διάφορα αθλήματα! (βλ. gallery παρακάτω)
Το πρώτο Sun City δημιουργήθηκε το 1960 (έκτοτε, και μετά την μεγάλη ανταπόκριση, δημιουργήθηκαν άλλες τέσσερις πρότυπες πόλεις Sun City). Με περίπου 40 χιλιάδες κατοίκους και 120 λέσχες, το Sun City αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη φωτογράφο Kendrick Brinson, που πρόσφατα εξέδωσε ένα λεύκωμα με τίτλο "Sun City: Life After Life", που "αιχμαλωτίζει" κάποιες χαρακτηριστικές στιγμές της ζωής στην ιδιόμορφη αυτή πόλη.
Όπως λέει η Brinson, παρόλο που και στο Sun City ο θάνατος είναι "παρών", με κηδείες και ανθρώπους που "φεύγουν", οι άνθρωποι εκεί δεν περιμένουν απλά να πεθάνουν, αλλά να ζήσουν εκμεταλλευόμενοι όλες τους τις δυνατότητες μέχρι την τελευταία τους στιγμή. Γι' αυτό και οι κηδείες θυμίζουν περισσότερο μια γιορτή που τιμά τον αποθανόντα, παρά μια θλιβερή περίσταση.
Ποιος ξέρει... ίσως όταν οι Fastball έλεγαν για ένα ζευγάρι που μάζεψε ξαφνικά τα μπογαλάκια του και πήρε το δρόμο προς άγνωστο μέρος στο πασίγνωστο τραγούδι "The Way", ο προορισμός να ήταν το Sun City...
