Γι αυτή τη συγκλονιστική της εμπειρία μίλησε στο πλαίσιο της ημερίδας με θέμα “Δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων: Μία εμπειρία ζωής“ την οποία διοργάνωσαν τα διασυνδεόμενα νοσοκομεία "Γ. Παπανικολάου"-Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης.
Το πρόβλημα για την κόρη της κ. Σωτήρογλου ξεκίνησε κατά την εμβρυική ηλικία με συνέπεια να γεννηθεί με μία συγγενή ανωμαλία που λέγεται εξωηπατική ατρησία χοληφόρων.
“Το έμαθα στις 28 Μαΐου του 1999, όταν το παιδί ήταν επτά μηνών. Μέχρι να βγει η διάγνωση ταλαιπωρηθήκαμε. Πρώτα έγινε μια εξέταση για να δούμε αν το ήπαρ μου ήταν συμβατό και μετά έγινε η μεταμόσχευση. Δυστυχώς ενώ στην Ελλάδα υπάρχει επιστημονικό προσωπικό και γιατροί δεν υπήρχε Κέντρο για να γίνει μια τέτοια μεταμόσχευση. Πήγαμε λοιπόν στις Βρυξέλλες και εκεί έγινε η μεταμόσχευση. Είχαμε κάποιες επιπλοκές, γιατί όλοι οι μεταμοσχευμένοι παρουσιάζουν χειρουργικές επιπλοκές. Τα πρώτα 6 χρόνια η κόρη μου κινδύνεψε να υποβληθεί και σε δεύτερη μεταμόσχευση. Εγώ πιστεύω στο Θεό και πιστεύω ότι μας βοήθησε και όλα πήγαν καλά και τελικά δεν χρειάστηκε δεύτερη μεταμόσχευση” είπε η κ. Σωτήρογλου.
“Ο κόσμος δεν πρέπει να φοβάται τις μεταμοσχεύσεις και τη δωρεά οργάνων και να εμπιστεύεται τους γιατρούς, γιατί οι γιατροί δεν προχωρούν σε αφαίρεση οργάνων όσο ο δότης είναι ζωντανός. Ο κόσμος φοβάται ότι αν δηλώσει δωρητής οργάνων θα του αφαιρέσουν τα όργανα. Εγώ και ο σύζυγός μου αμέσως μετά τη μεταμόσχευση, τη στιγμή που γυρίσαμε από το εξωτερικό, πήγαμε στον ΕΟΜ και δηλώσαμε δωρητές οργάνων. Κανείς δεν μας σκότωσε για να μας πάρει τα όργανα και κανένας δεν μας πείραξε. Ο κόσμος πρέπει να είναι ενημερωμένος και να μη φοβάται” πρόσθεσε η κ. Σωτήρογλου.
