Νεαρά κορίτσια εξαναγκάζονταν σε γάμους, συχνά με πολύ μεγαλύτερούς τους άντρες. Μόνη εναλλακτική λύση...
ώστε μια κοπέλα να έχει τα ανδρικά δικαιώματα ήταν να γίνει μια “Ορκισμένη Παρθένα” ή “μπουρνέσα”.
Τα ορεινά χωριά της Βόρειας Αλβανίας επισκέφθηκε η φωτογράφος Τζιλ Πίτερς, για να απαθανατίσει μια παράδοση που σιγά – σιγά χάνεται, δηλαδή να φωτογραφίσει πορτραίτα των “μπουρνέσας”, των γυναικών που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες για λόγους που σχετίζονται με τον πολιτισμό και την κοινωνία τους. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στο πλαίσιο δουλειάς της με τίτλο “Ορκισμένες Παρθένες της Αλβανίας”.
Πολλές από τις γυναίκες υιοθέτησαν την ανδρική ταυτότητα σε πολύ μικρή ηλικία, για να αποφύγουν τους παλιούς κώδικες ζωής των Αλβανικών φατριών, που ανέφεραν ρητά ότι οι γυναίκες αποτελούσαν απλώς περιουσία των συζύγων τους.
Οι ελευθερίες της ψήφου, της οδήγησης αυτοκινήτων, της επιχειρηματικής δραστηριότητας, της κατανάλωσης αλκοολούχων ποτών ή του καπνίσματος ήταν αποκλειστικά προνόμια των ανδρών. Νεαρά κορίτσια συχνά εξαναγκάζονταν σε γάμους, συχνά με πολύ μεγαλύτερούς τους άντρες.
Μόνη εναλλακτική λύση ώστε μια κοπέλα να έχει τα ανδρικά δικαιώματα ήταν να γίνει μια “Ορκισμένη Παρθένα” ή “μπουρνέσα”.
“Μια τέτοια γυναίκα έπρεπε να κόψει τα μαλλιά της, να φορέσει αντρικά ρούχα και μερικές φορές ακόμη και να αλλάξει το όνομά της. Έπρεπε να εξασκηθεί στις αντρικές χειρονομίες και συμπεριφορές μέχρι να της γίνουν δεύτερη φύση. Το πιο σημαντικό απ” όλα, η μπουρνέσα έπαιρνε όρκο αγαmίας εφ” όρου ζωής. Αυτή γινόταν “αυτός’. Η παράδοση αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αλλά σταδιακά ξεθωριάζει. Oι περισσότερες Ορκισμένες Παρθένες είναι ηλικιωμένες” εξηγεί η φωτογράφος.
Οι Πίτερς διευκρινίζει ότι οι «μπουρνέσας» χαίρουν εκτίμησης στις τοπικές κοινωνίες όπου ζουν. «Διαθέτουν μια απερίγραπτη δύναμη και υπερηφάνια, και βάζουν πάνω από όλα την τιμή της οικογένειας. Αλλά το πιο εκπληκτικό είναι ότι λυπούνται ελάχιστα για τη θυσία που έκαναν» τονίζει.
