Η γυναίκα μένει έγκυος. Το όνειρο παίρνει το δρόμο να γίνει πραγματικότητα. Αλλά δύο μήνες μετά μένουν χωρίς δουλειά και οι δύο υποψήφιοι γονείς γιατί το κατάστημα που δούλευαν κλείνει. Από τη μία μέρα στην άλλη και οι δύο μπαίνουν στην ανεργία.
Μετράνε τις δυνάμεις τους και διαπιστώνουν με φρίκη ότι δεν μπορούν να θρέψουν το παιδί που θα φέρουν στον κόσμο, δεν μπορούν να το μεγαλώσουν, δεν μπορούν να προσφέρουν ό,τι χρειάζεται ένα μωρό, γιατί δεν έχουν χρήματα. Και παίρνουν την απελπισμένη απόφαση: έκτρωση.
Η τραγική αυτή ιστορία έφτασε στα χέρια μου από τον ίδιο τον απελπισμένο υποψήφιο πατέρα (έχω το όνομά του για κάθε ενδιαφερόμενο αλλά ο ίδιος μου ζήτησε να μην το δημοσιοποιήσω).
Στο email που μου έστειλε γράφει: «Δεν ζητάω εκδίκηση κ. Χαρδαβέλλα για το έγκλημα που με ανάγκασαν να κάνω. Δικαίωση ζητάω στο όνομα του παιδιού μου που δεν ήρθε ποτέ στον κόσμο και μια ανθρώπινη απάντηση από όλους αυτούς που μας κυβερνάνε για τα όνειρά μας που έκαψαν. Από εδώ και πέρα η γυναίκα μου και εγώ θα ζούμε με τη μαρτυρική ενοχή ότι σκοτώσαμε το παιδί μας για να μην το κάνουμε δυστυχισμένο με τη γέννησή του. Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος με τέτοιο βάρος μέσα του».
Τέτοιο έγκλημα έκτρωσης εμβρύου, κάνουν πλέον χιλιάδες νέα ζευγάρια παντρεμένων γιατί βλέπουν ότι δεν μπορούν να γεννήσουν τα παιδιά τους, δεν έχουν να πληρώσουν τα έξοδα του τοκετού, δεν έχουν να πληρώσουνόσα χρειάζεται στα πρώτα του βήματα ένα μωρό για να ζήσει.
Οι εκτρώσεις στις μαιευτικές κλινικές αλλά και στα ιδιωτικά ιατρεία γυναικολόγων έχουν αυξηθεί από το 2011 κατά 40%, τρομακτικό νούμερο για μία χώρα που γερνάει καθημερινά, καθώς δεν γεννιούνται πλέον παιδιά.
του Κώστα Χαρδαβέλλα
πηγη
-->
