Ο αποκλεισμός της Ρεάλ Μαδρίτης από τη Ντόρτμουντ θα αποτελέσει το κύκνειο άσμα του Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο της «βασίλισσας». Το www.sport-fm.gr επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα αν πέτυχε ή όχι.
Τον αποκαλούν εκλεκτό. Κι όχι άδικα, αφού οδήγησε την Πόρτο στην κορυφή της Ευρώπης, έβγαλε την Τσέλσι από την αφάνεια και την οδήγησε στην ελίτ της Premiership και του Champions League, ενώ οδήγησε την Ίντερ από την ανυποληψία στο τρεμπλ. Η τελευταία, μέχρι την επόμενη, μεγάλη αποστολή του Ζοσέ Μουρίνιο ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης.
Ο Πορτογάλος προπονητής ανέλαβε το καλοκαίρι του 2010 την πρόκληση να εκθρονίσει την Μπαρτσελόνα και να οδηγήσει τη «βασίλισσα» στον δέκατο τίτλο της στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Ο χθεσινός αποκλεισμός από τη Ντόρτμουντ στα ημιτελικά του Champions League, αφού η νίκη με 2-0 δεν έφτανε μετά το 4-1 της Βεστφαλίας, θα αποτελέσει-όπως όλα δείχνουν-το κύκνειο άσμα του στον πάγκο της Ρεάλ. Τελικά ο Ζοσέ Μουρίνιο πέτυχε ή όχι; Τοwww.sport-fm.gr επιχειρεί να δώσει μία απάντηση στο ερώτημα.
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Και όσα επιχειρήματα υπάρχουν υπέρ της πρώτης άποψης, άλλα τόσα μπορεί να βρει κανείς για τη δεύτερη.
Ερχόμενος το καλοκαίρι του 2010 στη Μαδρίτη βρήκε μία ομάδα που είχε χάσει για τρεις βαθμούς τον τίτλο από την Μπαρτσελόνα, που είχε αποκλειστεί στους «32» του Κυπέλλου από την Αλκορκόν της τρίτης κατηγορίας και στους «16» του Champions League από τη Λιόν. Ουσιαστικά, δηλαδή, παρέλαβε… χάος.
Η επίδρασή του στο παιχνίδι της Ρεάλ Μαδρίτης άργησε να έρθει. Ζήτησε ακριβές μεταγραφές (Εζίλ, Κεντίρα, Ντι Μαρία, Καρβάλιο) και η διοίκηση δεν του χάλασε χατίρι, αλλά η διαφορά από το αντίπαλο δέος ήταν μεγάλη. Το 5-0 από την Μπαρτσελόνα στο «Καμπ Νου» στις 29 Νοεμβρίου του 2011 προκάλεσε εξ αρχής αμφισβήτηση στο πρόσωπό του, ο αποκλεισμός από τους «μπλαουγκράνα» στα ημιτελικά του Champions League δεν βελτίωσε την κατάσταση, αλλά η κατάκτηση του Κυπέλλου στον τελικό κόντρα στους Καταλανούς και η απώλεια του πρωταθλήματος για μόλις τέσσερις βαθμούς ήταν στοιχεία αρκετά για να ανανεώσουν την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του και να πάρει μία ακόμη ευκαιρία.
Στη δεύτερη χρονιά του τα πράγματα ήταν ασφαλώς καλύτερα και δίχως πολλές προσθήκες (Κοεντράο, Σαχίν, Καγεχόν και Βαράν). Με παίκτες που είχαν μάθει πλέον τα χούγια του, η σεζόν άρχισε μεν με απώλεια του Σούπερ Καπ από την Μπαρτσελόνα και συνεχίστηκε με αποκλεισμό από την ίδια στα προημιτελικά του Κυπέλλου, αλλά επιτεύχθηκε ο στόχος της εκθρόνισής της από την κορυφή της Primera Division μετά από τρία χρόνια, συνοδευόμενη από πολλά ρεκόρ (100 βαθμοί, 121 γκολ υπέρ, +89 στο goal average, 32 νίκες και 16 από αυτές εκτός έδρας). Και μάλιστα με εμφατικό τρόπο, αφού ο τίτλος εξασφαλίστηκε με τη νίκη 2-1 στο «Καμπ Νου» πέντε αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος. Η «βασίλισσα» πλησίασε στο όνειρο του τελικού του Champions League, αλλά δεν τα κατάφερε απέναντι στην Μπάγερν και η αποστολή του προπονητή της δεν ολοκληρώθηκε.
Ο Ζοσέ Μουρίνιο είχε κερδίσει πλέον την εξέδρα που έβλεπε στο πρόσωπό του τον άνθρωπο που νίκησε την Μπαρτσελόνα και μπορεί να οδηγήσει τη Ρεάλ ξανά στην κορυφή. Αποκτήθηκαν οι Μόντριτς, Εσιέν και Ντιέγκο Λόπεθ, η σεζόν άρχισε με την κατάκτηση του Σούπερ Καπ κόντρα στους «μπλαουγκράνα», αλλά δεν είχε ανάλογη συνέχεια στο πρωτάθλημα. Διαδοχικές απώλειες έφεραν τη «βασίλισσα» από πολύ νωρίς σε μεγάλη απόσταση από την «Μπάρτσα» και οι ρήξεις στα αποδυτήρια δεν άργησαν να έρθουν, με μεγαλύτερη αυτή με τον Ίκερ Κασίγιας. Οι νίκες επί της Μπαρτσελόνα σε πρωτάθλημα και Κύπελλο (πρόκριση στα προημιτελικά) έδωσαν πίστωση χρόνου στον Μουρίνιο, που θα έσωζε την παρτίδα αν κατακτούσε το Champions League. Η εντυπωσιακή πορεία μέχρι τα ημιτελικά σταμάτησε, ωστόσο, πάνω στη Ντόρτμουντ.
Ακόμη και αυτή η κατάκτηση του Κυπέλλου, στον εκκρεμή τελικό με την Ατλέτικο Μαδρίτης στις 17 Μαΐου, δεν δείχνει πλέον ικανή να κρατήσει τον Ζοσέ Μουρίνιο στη Μαδρίτη. Φτωχός ο απολογισμός για μία σεζόν που άρχισε με μεγάλα όνειρα, ενώ η κριτική από τον Τύπο είναι σκληρή και οι σχέσεις του με αρκετούς παίκτες όχι η καλύτερη δυνατή. Ο ίδιος, κάποτε εκλεκτός, δεν θέλει να μείνει ως ανεπιθύμητος. Σκοπεύει να πάει κάπου που τον αγαπούν και τον χρειάζονται. Στην Αγγλία τον περιμένουν με ανοικτές αγκάλες.
Αφήνει στη Ρεάλ Μαδρίτης ένα πρωτάθλημα, ένα (για την ώρα) Κύπελλο, ένα Σούπερ Καπ, τρεις παρουσίες στα ημιτελικά του Champions League με ισάριθμους άδοξους αποκλεισμούς και σε 168 ματς 122 νίκες (73%), 26 ισοπαλίες και 20 ήττες με γκολ 448 υπέρ (2,66 μ.ο.) και 149 κατά (0,88 μ.ο.), πολλούς φίλους και επίσης πολλούς εχθρούς.
